Verhaal van vrijwilligerscoördinator Tineke

Veel activiteiten die op de verschillende locaties van de Rozelaar plaatsvinden, zijn te danken aan vrijwilligers. Met hart en ziel zetten ze zich in om het leven van cliënten kleur te geven. Tineke Terpstra is vrijwilligerscoördinator bij de Rozelaar en volgde onlangs de opleiding Innovatief Vrijwilligersmanagement. “We denken nu meer vanuit vrijwilligers.”

Ze vindt het hartverwarmend om te zien hoe belangrijk vrijwilligers hun inzet voor cliënten vinden. Tineke Terpstra ziet dagelijks hoeveel extra mogelijkheden de circa tweehonderd vrijwilligers brengen. “Dat doen ze op allerlei gebieden: zo maken ze het mogelijk dat cliënten naar hun werk gaan en ondersteunen ze bij de dagbesteding, vrijetijdsactiviteiten en op de woonlocaties. Er zijn ook vrijwilligers die zelf een werkplek bieden voor cliënten, bijvoorbeeld op hun boerderij. Voor onze cliënten zijn vrijwilligers echt onmisbaar.”

Mond-tot-mond

Iedereen is welkom om vrijwilligerswerk te komen doen op de Rozelaar. “Veel van onze vrijwilligers hebben een christelijke achtergrond, maar dat is geen vereiste”, vertelt Tineke.

“Om aan vrijwilligers te komen, plaatsen we vacatures op onze website, de Vacaturebank en social media. Er staan ook weleens berichten van ons in de Barneveldse Krant of in kerkbladen. Daarnaast merken we dat mensen via mond-tot-mondreclame bij ons terechtkomen.”

Tineke hoort allerlei redenen waarom mensen zich aanmelden als vrijwilliger. Zo zijn er mensen die graag iets goeds voor een ander willen doen, mensen die het fijn vinden om even de deur uit te zijn of in een re-integratietraject zitten. Toch doen de meeste vrijwilligers hun vrijwilligerswerk vooral omdat ze het zo leuk vinden.

Zien en horen

Als vrijwilligers zich aanmelden bij de Rozelaar gaat Tineke met hen in gesprek. In zo’n gesprek vraagt ze wat mensen leuk vinden, welke ervaring ze meebrengen en waar hun talenten liggen.

Ze benoemt ook diverse regelingen, zoals verzekeringen, en ze wijst vrijwilligers op de meldcode Huiselijk geweld en kindermishandeling. “Niet alleen begeleiders, maar ook vrijwilligers zien en horen veel. Ze kunnen signalen in principe bij iedere begeleider melden. Door middel van rapportage komt al deze informatie op een centrale plaats.”

Na het intakegesprek is de aandachtsvelder van een locatie, de medewerker die vrijwilligerswerk als extra taak in de portefeuille heeft, betrokken bij het inwerken en de dagelijkse praktijk. Ook zijn medewerkers beschikbaar voor vragen.

Tineke: “Begeleiders nemen vrijwilligers mee in het werk. Ze kunnen bijvoorbeeld uitleggen hoe je goed op cliënten reageert. Veel vrijwilligers komen namelijk niet vanuit de gehandicaptenzorg.”

Evaluatie

In de zomer en aan het einde van het jaar is er per locatie van de Rozelaar een bijeenkomst voor vrijwilligers. Zo kunnen ze elkaar ontmoeten en van elkaar leren. Daarnaast worden ze rondom kerst en de Dag van de Zorg extra in het zonnetje gezet.

Verder worden vrijwilligers jaarlijks uitgenodigd voor een evaluatiegesprek. “Al letten we natuurlijk het hele jaar door op hoe het gaat”, zegt Tineke. “We proberen zo goed mogelijk feeling te houden met de vrijwilligers.

Soms merken we dat de taken niet meer passend zijn. Stel dat er een oudere vrijwilliger is die vanwege lichamelijke problemen geen huishoudelijk werk meer kan doen, maar eigenlijk ook niet wil stoppen. Dan hebben we het daar concreet over. Tegelijkertijd bieden we zo’n vrijwilliger andere mogelijkheden, bijvoorbeeld helpen bij het koffiedrinken of spelletjes doen met cliënten.”

Ervaringen

Dat sluit aan bij een stuk bewustwording waarmee Tineke bij de opleiding Innovatief Vrijwilligersmanagement in aanraking kwam. Daar leerde ze over de ‘employee journey’, de reis die een medewerker – in dit geval een vrijwilliger – in een organisatie maakt. Het is de verzameling van alle vrijwilligerservaringen, vanaf het moment dat de vrijwilliger binnenkomt tot het moment dat hij de organisatie verlaat.

“De laatste tijd denken we steeds meer vanuit vrijwilligers”, legt Tineke uit. “We vragen onszelf af: Hoe beleven vrijwilligers wat ze hier meemaken? Waarom willen ze specifiek hier werken? Hoe kunnen we hun werk nog leuker maken?”

Aanbodgericht

Eerder werkte de Rozelaar vooral met vacatures voor specifieke functies. “Daarbij zochten we dan vrijwilligers. Tegenwoordig doen we het ook andersom: wat kan en wil een vrijwilliger ons brengen? Zo werken we meer aanbodgericht. We zoeken een plek bij een persoon in plaats van een persoon bij een plek.”

Daar kunnen soms onverwachte dingen uit voortkomen. “Zo sprak ik iemand die accordeon speelt. Dat talent kon ze gaan inzetten op verschillende groepen. Daar zouden we zelf nooit een vacature voor geplaatst hebben. Het kan lastig zijn om specifieke vragen in te vullen. Soms zoek je naar een speld in een hooiberg. Daarom loont het om te denken in mogelijkheden.”

Collega's

Wat Tineke betreft mogen vrijwilligers echt in de organisatie integreren. “Nu gebeurt het wel eens dat vrijwilligers en medewerkers langs elkaar heen werken. Ik merk graag dat vrijwilligers onderdeel worden van een team. Idealiter zien begeleiders en vrijwilligers elkaar als collega’s. Dat vraagt om openheid van de beroepsbegeleiders. Zij zijn er bijvoorbeeld soms – logischerwijs – huiverig voor om benodigde informatie over cliënten te delen met vrijwilligers, met het oog op privacy. Natuurlijk blijven er taken die alleen gekwalificeerde begeleiders mogen doen, dat staat buiten kijf. Toch zien we ook dat vrijwilligers veel leren en nieuwe vaardigheden opdoen. Het is mooi als ze binnen onze organisatie verder kunnen groeien.”

Energie

Trouwe vrijwilligers laat de Rozelaar niet onopgemerkt gaan. “We besteden aandacht aan hun vertrek en ze gaan langs op de groep waar ze gewerkt hebben. Voor cliënten is het ook fijn dat iemand niet zomaar verdwijnt.”

“Het blijft heel speciaal dat er mensen zijn die dingen opzijzetten voor vrijwilligerswerk bij de Rozelaar”, concludeert Tineke. “Laatst had ik een gesprek met iemand die na een ongeluk haar werk langzamerhand weer aan het oppakken was. Het vrijwilligerswerk was het eerste wat ze weer wilde gaan doen. Dat laat ook zien wat vrijwilligerswerk voor vrijwilligers zelf betekent. Je stopt er energie in, maar je krijgt er nog meer voor terug.”