Verhaal van vrijwilliger Leo

Leo van den Akker werkt inmiddels ruim drie jaar als vrijwilliger op verschillende locaties van de Rozelaar. Hij wandelt met bewoner Henk-Jan, helpt bij Klaver4 en Lunchroom de Rozerie en gaat af en toe mee met dagjes uit. “Het kost mij geen enkele moeite en ik krijg er heel veel voor terug.”

Leo van den Akker kwam in 2020 op het spoor van de Rozelaar. De 55-jarige inwoner van Barneveld vertelt: “Ik ben kwaliteitscontroleur bij een bank. Mijn hele werkzame leven zit ik al in het bank- en verzekeringswezen. In 2019 nam ik een sabbatical die anderhalf jaar zou duren. Op den duur zocht ik naar een zinvolle invulling daarvan. Ik was net in Barneveld komen wonen toen ik zag dat woonlocatie de Vlinder vrijwilligers zocht.”

Rennen

Na een gesprek met vrijwilligerscoördinator Tineke kon Leo aan de slag. Hij werd ‘loopmaatje’ van bewoner Henk-Jan. “Eigenlijk ben ik daar zo ingerold. Iedere woensdagavond gaan we een rondje lopen, al kun je dat met het tempo van Henk-Jan beter ‘rennen’ noemen. Daarnaast bel ik Henk-Jan iedere zaterdagochtend om 9.00 uur. We bespreken dan hoe het gaat. Verder kom ik af en toe even langswaaien. Ik werk vooral vanuit huis, dus mijn baan en dit vrijwilligerswerk zijn vrij gemakkelijk te combineren.”

In coronatijd golden er ook voor vrijwilligers beperkingen. Daarom moest Leo soms buiten blijven. “Dan maakte ik schreeuwend een praatje.”

Lunch

Naast zijn contact met Henk-Jan helpt Leo op vrijdagmiddag bij de Rozerie. Zelf eet hij regelmatig bij de lunchroom. Daarnaast is hij zo nu en dan te vinden bij Klaver4. “Ik ga ook weleens mee naar een pretpark of ik help mee bij een speciale activiteit.”

De lunchmomenten bij de Rozerie zijn altijd een feest. “De cliënten komen het eten zelf brengen. Daarbij nemen ze veel energie mee, ze zijn heel puur.”

Voor de bewoners van de Rozelaar heeft Leo een groot hart. “Ik vind mensen met een beperking geweldig. Ze hebben het hart op de tong, zijn liefdevol en geven heel veel terug. What you see is what you get en dat vind ik geweldig.”

Gelijken

“Wat ik mooi vind, is dat deelnemers mij heel directe vragen durven te stellen”, vertelt Leo. “Ze willen weten waarom ik dit doe en ze aarzelen niet om dat rechtstreeks in m’n gezicht te vragen. ‘Heb je feeling met mensen met een beperking?’ hoor ik dan.”

In het geval van Leo blijkt dat duidelijk het geval te zijn. Hoe dat komt? “Ik behandel ze als gelijken. Zo maak ik gerust een geintje met ze of ik neem ze in de maling. Een open uitstraling doet ook veel. Ja, ik voel een enorme klik.”

Toen Leo net begon met het vrijwilligerswerk, had hij het liefst nog veel meer willen doen. Inmiddels is de balans tussen zijn baan en zijn vrijwilligerswerk wat hem betreft prima. Toch ligt er diep in zijn hart nog een wens. “Ik zit er weleens over te denken om fulltime in de zorg aan de slag te gaan bij mensen met een beperking. Als ik die mogelijkheid krijg en als de financiën het toelaten, is dat zeker een overweging die ik ga maken.”

Betrokken

Over de Rozelaar als organisatie voor vrijwilligers is Leo positief. “Er zijn korte lijntjes met de medewerkers – ontzettend aardige en hartelijke mensen – en het geheel is goed gecoördineerd. Je wordt bij allerlei dingen betrokken. Daarnaast heb je de mogelijkheid om cursussen te volgen als je dat wilt. Wat het vrijwilligerswerk betreft is de Rozelaar een prettige organisatie.”

Als Leo mensen enthousiast zou moeten maken voor zijn vrijwilligerswerk, zou hij het iedereen aanraden. “Het is een verrijking voor mijn leven en ik doe het met veel liefde en plezier. De bewoners uiten hun waardering heel spontaan. Ze vliegen me vaak zomaar om de nek.”